Kompozycja projektowanego budynku Wydziału Filologicznego opiera się na zasadzie harmonijnego ustawienia kilku przenikających się prostopadłościennych brył. Różnorodność ich funkcji odzwierciedla odmienność zastosowanych materiałów elewacyjnych. Sposób ułożenia brył kreuje wejścia do budynku a podstawą kompozycji jest centralnie zlokalizowana "prześwietlona" cześć obiektu z atrium. Atrium to rozdziela, jakby rozsuwa dwa potężne bloki, prostopadłościenne skrzydła budynku. Ich wystające skrajne części sprawiają, że budowla z każdej strony odbierana będzie dynamicznie koncentrując na sobie uwagę obserwatora. Od południa i północy do części centralnej - atrium przylegają kubistyczne formy zespołów aulowych także wyróżniające się materiałowo.
Główne wejście do budynku znajdujące się w środkowej części fasady północnej, ujęte pomiędzy 2 "zapraszając" rozchylone bryły zespołów aulowych i szklane zadaszenie wraz z prowadzącym do niego, przecinającym całe przedpole budynku szerokim chodnikiem tworzą oś całej kompozycji obiektu. Obraz ten może zostać powtórzony: odbijając się w zwierciadle płytkiej tafli wody, nad którą przerzucona jest kładka do wejścia głównego.
Budynek funkcjonalnie można podzielić na 2 podstawowe strefy: na część niższą "audytoryjną" - poziomy -1, + - 0, + 1, +2, z aulami, pomieszczeniami dydaktycznymi, pracowniami oraz na część wyższą - ‘"katedr i zakładów" - poziomy + 3, +4 z pomieszczeniami pracowników naukowych.